Rehabilitacja metodą Vojty
Urodzenie dziecka bywa zazwyczaj najważniejszym wydarzeniem w życiu rodziny. Oczekujący na nie rodzice wiążą z nim określone oczekiwania dotyczące wyglądu, usposobienia, podejmowanych przez dziecko ról, snują plany dotyczące jego przyszłości. Uczuciami, które towarzyszą urodzeniu się dziecka są najczęściej radość, szczęście, nadzieja. Jednak nie wszyscy rodzice zostają obdarzeni dzieckiem zdrowym i w pełni sprawnym. Zależnie od rodzaju niepełnosprawności, informacja o niej dociera do rodziców albo tuż po urodzeniu (jak w przypadku dzieci z widocznymi wadami rozwojowymi) albo wraz z rozwojem dziecka, który nie przebiega prawidłowo. Niezależnie od czasu ujawnienia się problemów rozwojowych dziecka większość rodziców przeżywa podobne emocje. Oprócz poczucia szczęścia i radości z faktu pojawienia się dziecka na świecie i miłości odczuwanej do niego, pojawiają się tez uczucia negatywne .Negatywne emocje są nieodłączną częścią życia każdego z nas. Są swoistego rodzaju tarczą ochronną dla człowieka. Negatywne emocje potrafią być dla człowieka naturalnym drogowskazem i ostrzeżeniem, dlatego nie warto ich w sobie tłamsić, warto jednakże nauczyć się je u siebie rozpoznawać i interpretować, co może wpłynąć pozytywnie na jakość życia i kontaktów międzyludzkich .
Moje wieloletnia praca rehabilitacyjna z dziećmi , kontakty z rodzicami z różnych krajów, ,różnych kręgów kulturowych i o bardzo zróżnicowanym pojmowaniu świata sprawiły ,że postanowiłem uruchomić stronę ,na której pragnę podzielić się z Państwem moimi doświadczeniami. Wieloletnia współpraca ze specjalistami wielu dziedzin wiedzy medycznej owocuje wieloma wspaniałymi kontaktami, które być może wykorzystają Państwo w Waszej „wędrówce” przez proces rehabilitacji i wychowania.
Pamiętajcie drodzy Państwo ,że rola rehabilitanta ,pediatry ,specjalisty jakiejkolwiek dziedziny wiedzy medycznej ,nie sprowadza się tylko i wyłącznie do kontroli i nadzoru. To rola bardzo złożona. Naszym zadaniem jest pomoc Państwu. Jestem zwolennikiem pomagania rodzicom. Pomaganie jest formą zaopiekowania się kimś. Nie tylko wtedy kiedy przypada termin następnej wizyty, ale wtedy gdy ta pomoc jest potrzebna. Pomaganie rodzicom także polega przede wszystkim na uczeniu ich. Uważam bowiem, że aby skutecznie pomóc niepełnosprawnemu dziecku, ważniejsze jest aby nauczyć nawiązywania rodziców dobrej relacji ze swoimi dziećmi. Dla każdego z nas najważniejsze są relacje z innymi ludźmi. Dla dziecka, zwłaszcza niepełnosprawnego najważniejsze są jego relacje z rodzicami. Relacje te zależne są przede wszystkim od równowagi i dojrzałości emocjonalnej rodziców dziecka. Zaburzenia relacji pomiędzy dziećmi a rodzicami mogą być bardzo różnorodnie opisywane. Nie neguję, że bardzo intensywne formy pracy z niepełnosprawnym dzieckiem mogą przynieść dzieciom korzyść – ale wyłącznie jeżeli będą wykonywane przez rodziców o postawach pozytywnych.
Sławomir Radwański
