Rehabilitacja metodą Vojty
Profesor dr med. Vaclav Vojta urodził się 12 lipca 1917 roku w Mokrosuky w Czechach. Jesienią 1937 roku rozpoczął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Karola w Pradze, które musiał przerwać w związku z zamknięciem uczelni przez niemieckie władze okupacyjne w listopadzie 1939 roku. Wznowił je w maju 1945, a dyplom uzyskał w listopadzie 1947 roku. Po ukończeniu studiów Vojta pracował do roku 1956 pod kierunkiem profesora Hennera w Klinice Neurologii Uniwersytetu Karola w Pradze. W tym czasie, od 1952 roku, pełnił funkcję konsultanta neurologa w Klinikach Dziecięcych Uniwersytetu Praskiego, a od lipca 1954 został Kierownikiem Instytutu Mózgowego Porażenia Dziecięcego w Żeleznice, gdzie poczynił pierwsze obserwacje służące opracowaniu nowej metody terapeutycznej, nazwanej później metodą Vojty. We wrześniu 1956 został kierownikiem Oddziału Neurologii Dziecięcej Uniwersytetu Karola w Pradze, a od kwietnia 1961 kierownikiem Kliniki Neurologii Dziecięcej w Pradze. Przez cały ten czas, aż do swojej emigracji w 1968 roku, opublikował 34 prace, zarówno eksperymentalne, jak i kliniczne, dotyczące diagnozowania i leczenia schorzeń neurologicznych u dzieci. Od 1964 roku dotyczyły one głównie problematyki leczenia metodą odruchowej lokomocji dzieci z zaburzeniami motoryki. Vaclav Vojta wyemigrował z Czechosłowacji do RFN w sierpniu 1968 roku. Niemal natychmiast przejął obowiązki kierownika do Spraw Lecznictwa Poradni dla Dzieci z Zaburzeniami Motorycznymi, działającej przy Klinice Ortopedii Uniwersytetu w Kolonii. Wkrótce osobisty kontakt z profesorem Theodorem Hellbrügge, dyrektorem Centrum Dziecka w Monachium doprowadził do ścisłej współpracy obu badaczy. W Kinderzentrum, gdzie istniało od dawna zainteresowanie problematyką pediatrii społecznej i poszukiwaniem najlepszych metod wczesnego wykrywania różnorakich nieprawidłowości rozwoju u najmłodszych niemowląt, zanim ich skutki okażą się nieodwracalne, Vojta znalazł odpowiedni grunt dla swoich badań nad udoskonaleniem sposobu wczesnego rozpoznawania i wczesnego leczenia nieutrwalonych zaburzeń w obrębie ośrodkowego układu nerwowego. Koncepcja diagnostycznej i terapeutycznej metody Vojty znalazła tu swoją realizację przy współpracy licznych lekarzy z różnych stron świata. Vojta został w kwietniu 1975 zastępcą dyrektora Kinderzentrum do spraw Lecznictwa, a więc bliskim współpracownikiem profesora Hellbrügge. Od 1985 roku, mimo przejścia na emeryturę, Vojta nadal brał czynny udział w działaniach Kinderzentrum jako konsultant wielu tematów naukowych i problemów klinicznych pacjentów. Od 1967 roku Vaclav Vojta naucza swojej metody diagnostycznej i terapeutycznej. Z grupą współpracowników i kontynuatorów jego myśli naukowej prowadził regularnie szkolenia lekarzy i terapeutów w zakresie kinezjologii (nauki o prawidłowych i zaburzonych wzorcach ruchowych) i metody terapeutycznej, nazwanej metodą odruchowej lokomocji. Dzięki tym szkoleniom diagnostyczna i terapeutyczna metoda Vojty zdobywa szeroki rozgłos w Austrii, Niemczech, Francji, Danii, Norwegii, Finlandii, Japonii, Hiszpanii, Korei, w Czechach, Meksyku i we Włoszech. Od końca lat osiemdziesiątych znana jest i stosowana także w Polsce, z coraz większą akceptacją i uznaniem dla jej skuteczności w środowisku lekarzy i terapeutów. Vaclav Vojta przedstawił swoją koncepcję diagnostyczną i terapeutyczną, dotyczącą uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego, w licznych pracach publikowanych w czasopismach naukowych i na zjazdach lekarzy i terapeutów. W jego dorobku tylko temu zagadnieniu poświęcone są 63 prace, w tym dwa podręczniki. W roku akademickim 1961/62 Vaclav Vojta uhonorowany został tytułem profesora zwyczajnego Uniwersytetu Karola w Pradze, prowadził regularnie cykle wykładów w zakresie neurologii dziecięcej, kinezjologii i terapii uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego. Vaclav Vojta zmarł 12 września 2002 roku w Monachium.
- O twórcy metody
- Metoda Vojty
- Wskazania do rehabilitacji
